DYREKTOR

 

mgr Leszek Szlachtowski - nauczyciel geografii

____________________________________________________

RADA PEDAGOGICZNA

mgr Ewa Boczoń - nauczycielka wychowania do życia w rodzinie, nauczyciel świetlicy

mgr Anna Gąsienica - nauczycielka matematyki i fizyki (wychowawczyni kl. VII SP)

mgr Renata Górak - nauczycielka edukacji wczesnoszkolnej (wychowawczyni kl. III SP), logopeda

mgr Monika Góźdź - nauczycielka muzyki, wychowania fizycznego w klasach IV - VII SP (wychowawczyni kl. VI SP), opiekun Uczniowskiego Klubu Sportowego

mgr Alicja Grabacka - pedagog szkolny

ks. Tadeusz Horwat - katecheta w kl. "0" - V SP

mgr  Bogdan Kania - nauczyciel przyrody, edukacji dla bezpieczeństwa, biologii i chemii

mgr Renata Kierys - nauczycielka języka niemieckiego

mgr Sebastian Kucharski - nauczyciel języka angielskiego w klasach IV - V SP

mgr Elżbieta Lis-Chrapkiewicz - nauczycielka edukacji wczesnoszkolnej (wychowawczyni kl. I SP)

mgr  Kamila Mateja - pedagog szkolny

mgr Regina Mrowca - Kenar - nauczycielka plastyki, techniki i doradztwa zawodowego

mgr Teresa Nitka -  nauczycielka edukacji wczesnoszkolnej (wychowawczyni kl. II SP)

mgr Marta Osadzińska - nauczycielka historii, informatyki i wiedzy o społeczeństwie, bibliotekarka (wychowawczyni kl. V SP)

mgr Danuta Pałka - nauczycielka języka polskiego w klasach IV - VII SP (wychowawczyni kl. IV SP)

ks. Adam Starzyk - katecheta w klasach VI - VIII SP

mgr Andrzej Styrczula - nauczyciel wychowania fizycznego w klasie VIII SP

p. Agata Szeliga - nauczycielka języka angielskiego w klasach "0" - III oraz VI - VIII (wychowawczyni kl. VIII SP)

mgr Hanna Zych-Piczura - nauczycielka języka polskiego w klasie VIII SP, nauczycielka edukacji wczesnoszkolnej (wychowawczyni oddziału przedszkolnego)

______________________________________________

PRACOWNICY OBSŁUGI:

p. Ewa Cygan - sekretarka

p. Stanisław Stoch - woźny

p. Beata Gruszka - sprzątaczka  

p. Józefa Staszel - sprzątaczka

Administrator wyznaczył Inspektora Ochrony Danych - Panią Barbarę Kołacz z którym można się skontaktować poprzez e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

• Informacja o przetwarzaniu danych osobowych w rekrutacji bieżącej i przyszłej
• Informacja RODO dotycząca fanpage’a Szkoły Podstawowej im. ks. Leona Musielaka w Witowie na portalu Facebook
• Klauzula informacyjna
• PROCEDURA REALIZACJI PRAW OSÓB, KTÓRYCH DANE DOTYCZĄ W SZKOLE PODSTAWOWEJ im. ks. LEONA MUSIELAKA w WITOWIE
• Klauzula informacyjna o zasadach przetwarzania danych osobowych sygnalisty

Patron szkoły - ks. Leon Musielak

Leon Musielak

ur. 23.01.1910 r. w Krzyżanowie - poznańskie, zm. 24.12.1998 r. w Poznaniu.

Prezentacja multimedialna o ks. Leonie Musielaku

Prezentacja upamiętniająca 10-lecie nadania imienia szkole

Prezentacja z okazji XI Dnia Patrona Szkoły

       Uczył się w elementarnej Szkole Pruskiej, ale ukończył ją w odrodzonej Rzeczpospolitej Polskiej. Zafascynowany zawodem nauczyciela i wychowawcy w następnym etapie edukacji wybrał Seminarium Nauczycielskie w Lesznie, a w 1926 roku przeniósł się do Salezjańskiego Zakładu w Lądzie. W 1929 roku rozpoczął nowicjat Salezjański w Czerwińsku. Po maturze został studentem Uniwersytetu Poznańskiego na polonistyce. W Poznaniu prowadził salezjańskie oratorium i świetlicę  dla młodzieży. W 1937 roku po ukończeniu polonistyki Leon Musielak rozpoczął studia teologiczne w Krakowie. We wrześniu 1939 roku jako kleryk dostał się do niewoli sowieckiej i został uwięziony w obozie w Kozielsku. Cudem ocalony wrócił do Polski i kontynuował studia teologiczne. W maju 1943 roku został wyświęcony na kapłana. Od stycznia 1945 roku pracował w Zakładzie Salezjańskim w Oświęcimiu jako kierownik kursu przygotowawczego do gimnazjum. W 1952 roku został skazany na pięć lat więzienia za głoszenie prawdy historycznej, w tym o zagładzie oficerów polskich w rosyjskich obozach. Po odbyciu kary wrócił do Oświęcimia i pełnił obowiązki dyrektora Salezjańskiego Zakładu na Zasolu. Następnie był proboszczem w Miłoradzicach i Lublinie. Od 1973 roku do 1984 roku pracował w Witowie.

W czasie pobytu w Witowie głosił w swoich kazaniach prawdę historyczną, o której w czasach komunistycznych nie było wolno mówić i pisać, dlatego często na celebrowana przez niego mszę przybywali wierni z okolicznych miejscowości. Jako Salezjanin ks. Leon czerpał inspiracje od św. Jana Bosko do nauki, pracy, krzewienia kultury, patriotyzmu, sportu, zabawy i wypoczynku. Wychowankowie z Witowa do dziś wspominają wycieczki po całym kraju z ks. Leonem, który reaktywował także parafialna orkiestrę dętą i podjął wiele innych inicjatyw. Ze względu na swe zasługi dla społeczności Witowa ks. Leona Musielak został wybrany na patrona szkoły.

W 1984 roku ks. Musielak został oddelegowany do Szczyrku, a następnie pojechał do Poznania, gdzie prowadził prace przygotowawcze procesu beatyfikacyjnego „piątki poznańskiej", czyli pięciu wychowanków Oratorium Salezjańskiego, którzy zginęli męczeńsko z rąk okupanta niemieckiego w czasie II wojny światowej.

 ____________________________________________________

     

Historia Szkoły

1873

Decyzja Krajowej Rady Szkolnej we Lwowie dotycząca utworzenia szkoły w Gminie Witów.

1889

Szkoła w Witowie rozpoczyna działalność w prywatnym domu; kierownikiem szkoły zostaje Władysław Nalepka.

1890

Na potrzeby szkoły zostaje wybudowany mały budynek drewniany.

1892

Niewielka rozbudowa budynku szkolnego (do dyspozycji nauczycieli są większe pomieszczenia lekcyjne).

1926

Funkcję kierownika szkoły obejmuje Karolina Sochówna.

1931

W związku ze zwiększającą się liczbą uczniów w sąsiedztwie szkoły zostaje wynajęta kolejna sala lekcyjna.

1933

Utworzenie Koła Młodzieży Ludowej, zadaniem którego jest organizowanie wydarzeń związanych z życiem szkoły, regionu i Polski.

1939 -1945

Mimo trudności związanych z wybuchem wojny i okupacją wojsk niemieckich udaje się prowadzić zajęcia lekcyjne w ograniczonym zakresie.

1950

Kierownikiem szkoły zostaje Gizela Majchrowicz. Powstaje Góralski Zespół Artystyczny

1951

Budynek szkoły i wynajęta sala lekcyjna nie zapewniają odpowiednich warunków do nauki. Rozpoczyna się rozbudowa szkoły.

1956

Uroczyste odebranie nowego budynku szkoły. Budynek jest zelektryfikowany; do dyspozycji uczniów jest mała sala gimnastyczna. Na poddaszu znajdują się mieszkania dla nauczycieli.

1968

Kolejnym kierownikiem szkoły zostaje Franciszek Jankowski.

1973

Do Witowa przybywa ksiądz Leon Musielak – przyszły patron szkoły.

1975

Na stanowisko dyrektora szkoły zostaje powołana Halina Kociubińska.

1982

Kolejnym dyrektorem szkoły zostaje Helena Solarczyk.

1992

Fotel dyrektora szkoły obejmuje Wiesława Gacek.

1999

Uroczyste otwarcie nowo dobudowanej części szkoły. W wyniku reformy oświaty powstają sześcioklasowa szkoła podstawowa i trzyletnie gimnazjum.

2001

Utworzenie Gimnazjum w Witowie do którego uczęszczają uczniowie z Witowa i Dzianisza (tylko przez trzy miesiące). Dyrektorem szkoły zostaje Agnieszka Maryniarczyk. Reorganizacja szkoły skutkuje powrotem uczniów szkoły podstawowej do Witowa. Gimnazjaliści z Dzianisza powracają do swojej macierzystej szkoły.

2002

Powstaje Zespół Szkół Gimnazjum i Szkoła Podstawowa w Witowie.

2006

Uroczyste nadanie imienia ks. Leona Musielaka Zespołowi Szkół w Witowie i poświęcenie sztandaru.

2010

Uroczyste otwarcie hali sportowej.

2016

Jubileusz dziesięciolecia nadania imienia ks. Leona Musielaka Zespołowi Szkół w Witowie.

2017

Kolejnym dyrektorem Zespołu Szkół w Witowie został p. Leszek Szlachtowski.

2019

W wyniku kolejnej reformy oświaty ostatecznie wygaszono gimnazja. Zespół Szkół w Witowie zamieniono na Szkołę Podstawową w Witowie.

 

Historia Witowa

Powstanie Witowa

         Pierwsza wzmianka o istnieniu osady w górnym brzegu rzeki Czarny Dunajec, na drodze wiodącej z Nowego Targu i Czarnego Dunajca do tatrzańskich kopalni, pochodzi z 1606 roku. Początkowo osada była przysiółkiem należącym do Chochołowa. Stanisław Witowski planował założenie na Podhalu drugiego obok Nowego Targu miasta. Na cześć Zygmunta III Wazy miało nosić nazwę Zygmuntowo.

Ostatecznie do założenia miasta nie doszło, gdyż Stanisław Witowski wkrótce odszedł z urzędu starosty, a Mikołaj Komorowski, który go zastąpił, nie był zainteresowany kontynuowaniem akcji osadniczej. Z istniejącej osady powstała wieś, która przyjęła nazwę od nazwiska zasłużonego dla kolonizacji Podhala starosty Witowskiego.

Starosta Komorowski był awanturnikiem i złym gospodarzem. Dążył wyłącznie do osiągania własnych, maksymalnych zysków. Taka polityka doprowadziła do masowego opuszczania gospodarstw przez chłopów. Inną formą obrony ludności przed nadużyciami starosty było występowanie przeciw niemu sołtysów i włościan do sądów referendowskich. Sądy z reguły wydawały wyroki korzystne dla poddanych, ale Komorowski nie zamierzał ich respektować i nadal krzywdził ludność Podhala. Dlatego w 1630 roku wybuchł bunt przeciwko niemu.

W początkowym okresie wieś rozwijała się powoli. W 1638 roku wymieniono zaledwie trzech zarębników (gospodarz posiadający 25 mórg ziemi) i czterech nowaków zamieszkujących Witów.

Czasy zaborów

Już w 1769 roku Austria zagarnęła starostwo spiskie, a w 1770 czorsztyńskie, sądeckie i nowotarskie. W 1773 roku Nowotarszczyznę wcielono do Galicji.

Dobra królewskie na Podhalu i w Tatrach zostały włączone do austriackich dóbr kardynalnych. Począwszy od 1811 roku tereny te rząd austriacki wyprzedawał w ręce prywatne. 29 maja 1819 roku sekcję witowską zwaną też czarnodunajecką (Witów, Czarny Dunajec, Podczerwone, Chochołów, Ciche, Wróblówka i Dzianisz) zakupił Jan Pajączkowski. W 1821 roku odsprzedał ją ks. Józefowi Szczurkowskiemu, który nabył ją za pieniądze powierzone mu przez osiemdziesięciu trzech chłopów, ale zaintabulował (wpisał do ksiąg wieczystych) na swoje nazwisko. Był to początek wieloletnich sporów i procesów sądowych prowadzonych przez górali w celu odzyskania zakupionych dóbr. Wreszcie w 1867 roku chłopi wygrali proces, a w 1869 otrzymali na własność zakupione w 1821 roku ziemie. W ten sposób powstała Wspólnota 7 Wsi.

Ważnym wydarzeniem w historii Witowa było powstanie chochołowskie (insurekcja pod Tatrami), którego inicjatorami byli:

• Jan Kanty Andrusikiewicz (organista i nauczyciel z Chochołowa)
• Ks. Józef Leopold Kmietowicz (wikary z Chochołowa)
• Ks. Michał Głowacki (wikary z Poronina)
• Maciej Goslar (poeta i emisariusz, który prowadził na Podhalu działalność spiskową)

W sobotę 21 lutego 1846 roku rozpoczęły się walki, w których udział wzięli górale z Chochołowa, Witowa i Dzianisza. Niestety Austriacy oszukali chłopów z Czarnego Dunajca i wykorzystali ich do tłumienia powstania, które ostatecznie zakończyło się 23 lutego. W powstaniu udział wzięło 33 chłopów z Witowa (co stanowi 27% wszystkich uczestników insurekcji).

W czasach zaborów stan oświaty na Podhalu był niski. Przede wszystkim było mało szkół, co bardzo ograniczało dostępność wykształcenia. Najbliższe szkoły, do których mogła uczęszczać młodzież z Witowa, na przełomie XVIII i XIX wieku znajdowały się w Czarnym Dunajcu i Nowym Targu. Dopiero w 1826 roku powstała szkoła parafialna w Chochołowie i Witów został włączony do tamtejszego obwodu szkolnego. W 1875 roku powołano szkołę w Witowie, ale pracę rozpoczęła ona dopiero w 1889 roku. Pierwszym nauczycielem był Ignacy Szpądrowski. Początkowo lekcje odbywały się w wynajętym budynku, w 1890 roku wybudowano jednak drewniany budynek z jedną salą lekcyjną i mieszkaniem dla nauczyciela.

W 1907 roku powołano w Witowie Ochotniczą Straż Pożarną, a w latach 1910 – 1913 prowadzono budowę kościoła.

Koniec panowania austriackiego i czasy II Rzeczpospolitej

I wojna światowa (lata 1914 – 1918) odbiła się mocno na losach mieszkańców Skalnego Podhala, choć nie prowadzono w tym rejonie bezpośrednich działań militarnych. Kilku mężczyzn z Witowa zostało powołanych do armii austriackiej, byli i tacy którzy wstąpili do Legionów.

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę (11 XI 1918 roku) ważną sprawą dla władz i ludności było ustalenie przebiegu granicy polsko - czechosłowackiej. Dla górali przebieg granicy i charakter stosunków z Czechosłowacją miał wymiar nie tylko polityczny, ale przede wszystkim gospodarczy. Witowianie np. dzierżawili, a nawet wykupywali polany po wschodniej części Orawic i wypasali tam bydło oraz owce. Wszelkie utrudnienia przy przekraczaniu granicy godziły w ich żywotne interesy.

10 lutego 1920 roku odbyła się w Nowym Targu uroczystość zaślubin Podhala z morzem. Sporządzony wówczas „Akt zaślubin” podpisał w imieniu Witowa wójt Józef Tylka.

II WOJNA ŚWIATOWA I CZASY PRL

Wiosną 1939 roku Oddział II Sztabu Głównego Wojska Polskiego przystąpił do organizowania na Podhalu grup partyzancko-dywersyjnych, których zadaniem miały być działania dezorganizujące na tyłach wroga. Jedna z takich grup powstała na terenie Witów-Chochołów, a jej dowódcą był prawdopodobnie Andrzej Fronczysty Kusztyon. Dywersja pozafrontowa stała się zalążkiem konspiracji.

Już 1 września 1939 roku Witów, Czarny Dunajec, Zakopane i Nowy Targ zostały zajęte przez okupantów.

Niezwykle dotkliwym elementem niemieckiego terroru był wywóz Polaków w wieku 16 – 17 lat do Niemiec. Z Gminy Chochołów, do której od 1936 roku należała Witów, wywieziono około 140 osób.

Już w październiku 1939 roku Niemcy przystąpili do organizowania „Goralenvolk”. Akcja miała na celu rozbicie jedności społeczeństwa polskiego przez wyodrębnienie z niego „narodu góralskiego” o rzekomo germańskim pochodzeniu, który miał podjąć współpracę z okupantem. Na wodza tego haniebnego tworu wybrano Wacława Krzeptowskiego. W najbliższym otoczeniu Krzeptowskiego znalazły się przynajmniej dwie osoby z Witowa. Jednakże większość mieszkańców Witowa, jak i Podhala potępiała kolaborację.

Ruch oporu na Podhalu zaczął się tworzyć już we wrześniu 1939 roku. Szczególną rolę odegrała w konspiracji na Podhalu Konfederacja Tatrzańska. Prowadziła ona działalność wywiadowczą, sabotażową oraz partyzancką. Za najważniejsze zadanie uznała walkę z „Goralenvolkiem”.

Pod koniec wojny działało w Tatrach kilka grup partyzanckich. Toczyły zacięte walki m.in. w rejonie Dolin Kościeliskiej i Chochołowskiej, podczas których spłonęły schroniska na Hali Pisanej, na Hali Pysznej i w Dolinie Chochołowskiej.

W ostatnich dniach stycznia 1945 roku Podhale zostało wyzwolone.

W 1962 roku w ramach powszechnej elektryfikacji został zelektryfikowany Witów.

Od 1973 roku na terenie Witowa przebywał ks. Leon Musielak, który swoimi kazaniami ściągał do Witowa mieszkańców Zakopanego i okolicznych wiosek. Kapłan cały czas głosił prawdę historyczną o „cudzie nad Wisłą”, o Katyniu, którego cudem uniknął i historii latami fałszowanej przez komunistów. Był również opiekunem ministrantów, wznowił działalność orkiestry dętej i zapoczątkował góralską kapelę smyczkową.

W 1984 roku ks. Musielak został przeniesiony do Szczyrku.

23 czerwca 1983 roku Witów miał zaszczyt gościć papieża Jana Pawła II, który będąc w Ojczyźnie, odwiedził Tatry i parafię Witów, lądując helikopterem na Polanie Siwej. Do Doliny Chochołowskiej Ojciec Święty przyjechał bryczką na spotkanie z Lechem Wałęsą w schronisku, w tragiczny dla Polski czas stanu wojennego (od 13 grudnia 1981 roku).

Papieża gościł baca z Witowa, Andrzej Gal „Zięba”, który jako jedyny miał jeszcze pozwolenie na bacowanie i wypas w Dolinie Chochołowskiej.

Szkoła Podstawowa w Witowie

im. ks. Leona Musielaka

tel/fax 18 20 717 26
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Witów 119
34-512 Witów